Structural options and constraints for upgrading organizational rationality case of the Eurozone crisis

Abstract

Kryzys strefy euro związany z narastaniem długu publicznego tworzy szansę na przetestowanie poznawczej i praktycznej adekwatności pewnych ram konceptualnych. W niniejszym artykule przedmiotem testu jest analityczna koncepcja struktury i dynamiki sytuacji ryzykownych. Przewodnia hipoteza wskazuje, że koncept ten może ułatwić systematyczną dekompozycję warunków i działań w trakcie radzenia sobie z kryzysem. Są one zróżnicowane wedle etapów i specyficznych działań dotyczących zarządzania ryzykiem. Analizowane etapy obejmują identyfikację ryzyka, poszukiwanie przyczyn, szacowanie ryzyka, reakcje na ryzyko (zarządzanie ryzykiem) oraz ich ewaluację. W analizie rozróżnia się wewnętrzne (narodowe i regionalne) oraz zewnętrzne (globalne), ekonomiczne i polityczne, organizacyjne i kulturowe determinanty struktury i dynamiki opisywanej sytuacji ryzyka. Zasadnicze wnioski dotyczą organizacyjnych nieracjonalności wbudowanej w konstrukcję Europejskiej Unii Monetarnej i widoczne w jej funkcjonowaniu. Wartością dodaną podejścia aplikacyjnego do kryzysu strefy euro jest konceptualna integracja opisów, wyjaśnień i prognoz podejmowanych prób zarządzania ryzykiem. Ta konceptualna integracja otwiera możliwości komparatystycznego badania zarządzania ryzykiem w sekwencjach czasowych.