Intertekstualność i gatunkowość jako klucz interpretacyjny filmu Trzy kolory. Biały Krzysztofa Kieślowskiego

Abstract

The article defines notions such as intertextuality and film genre. These notions enable the interpretation of Kieslowski’s Three Colours. White. Its reception from an intertextuality perspective shows its affinities with Charlie Chaplin’s productions. The hero of Biały, Karol, is a counterpart of the Chaplinian heroes. Kieślowski merges genre conventions, which is why genre theory offers another interpretative key to Three Colours. White. Its plot’s structure is built on elements of comedy, crime story, as well as drama. Thanks to Kieślowski’s convention manipulations, White shows postmodernist features.

W artykule tłumaczy się pojęcia typu: intertekstualność i gatunkowość filmu. Te pojęcia umożliwiają interpretację autorskiego filmu Trzy kolory. Biały Kieślowskiego. Odbiór filmu z perspektywy intertekstualnej pozwala wskazać na jego powinowactwa z twórczością filmową Charliego Chaplina. Bohater Białego – Karol to analogiczna konstrukcja charakterologiczna i ikonograficzna bohaterów Chaplinowskich, w takich filmach jak Światła wielkiego miasta, Gorączka złota czy Brzdąc. Kieślowski bawi się w swoim filmie konwencjami gatunkowymi, dlatego właśnie gatunkowość stanowi kolejny klucz interpretacyjny filmu Trzy kolory. Biały. Jego struktura fabularna zbudowana jest z elementów przynależnych komedii, filmowi gangsterskiemu, kryminalnemu, ale również melodramatowi. Gra konwencjami, którą Kieślowski zastosował w Białym, pozwala zaklasyfikować jego film do twórczości o cechach postmodernistycznych.