Spatial Dependence Structure of Total Factor Productivity in Polish Local Administrative Districts

Abstract

The interaction between space (location) and the processes of accumulation (growth) is one of the most interesting and at the same time the most difficult areas of modern economic theory. The up till now empirical research on determinants of regional productivity in the case of Poland is however relatively scarce. Most studies focus on explaining the variation in regional income per capita mostly at NUTS–2 and NUTS–3 levels, and only a few take into account a highly spatially disaggregated NUTS–4 level. We aim to fill this important gap. The present article has several objectives. We try to explain the spatial patterns of productivity, to identify the spatial range of productivity spillovers empirically and to identify the determinants of the Total Factor Productivity (TFP) growth in Poland with the use of spatial econometric modeling and the extended version of the Nelson‑Phelps (1966) model. The study adopts an NUTS-4 level of local administrative districts (powiats) which we find superior on both theoretical (market closing) and empirical grounds (spatial modeling). TFP in Poland assumes the highest values in the metropolitan centers and spreads out on their nearest surroundings with the maximum value for Warsaw. The secondary local hills in TFP are located in cities or towns with county rights. TFP, in general, shows a downward trend as one moves from the west to the east with the lowest values observed in the south‑eastern part of Poland. The range of TFP spillover is found to be of roughly 175–200 km and is nonlinearly decreasing from the local productivity hills. Furthermore, the rate of growth of TFP shows spatial autocorrelation and is found to depend positively on the rate of increase in human capital endowment and on the gap from the leader under certain assumptions. We find no evidence of the channel through imports. However, the FDI channel is found to be robust and strong.

Interakcje między przestrzenią (lokalizacją) a procesami akumulacji (wzrostem) to jeden z najbardziej interesujących i jednocześnie najtrudniejszych obszarów badawczych nowoczesnej teorii ekonomii. Jak dotąd badania empiryczne odnoszące się do problematyki produktywności na poziomie regionalnym są stosunkowo rzadkie. Większość badań w przypadku Polski stara się wyjaśnić zróżnicowanie dochodu per capita na poziomie województw i podregionów, a tylko nieliczne badania dotyczą powiatów. Niniejszy artykuł ma za zadanie wypełnić tę istotną lukę poznawczą. Artykuł ma kilka celów. Po pierwsze, prezentuje zróżnicowanie produktywności w Polsce oraz jej przestrzenne współzależności. Po drugie, stara się zidentyfikować determinanty wzrostu TFP z wykorzystaniem ekonometrycznego modelowania przestrzennego i rozszerzonej wersji modelu Nelsona‑Phelpsa. W badaniu przyjęto wysoce zdezagregowany poziom analizy: NUTS–4, czyli poziom powiatów, który autorzy uznają za adekwatny zarówno z perspektywy teoretycznej (domykanie się rynków), jak i empirycznej (modelowanie przestrzenne). TFP w Polsce przyjmuje najwyższe wartości w ośrodkach metropolitalnych (z maksimum dla Warszawy) i w ich najbliższym otoczeniu. Identyfikuje się także ośrodki wzrostu TFP zlokalizowane w miastach na prawach powiatu. Ogólnie rzecz biorąc, TFP wykazuje tendencję spadkową przy przesuwaniu się z zachodu na wschód, przy czym najniższe wartości obserwuje się w południowo‑wschodniej części Polski. Zakres oddziaływania TFP na obszary sąsiednie sięga około 175–200 kilometrów, a jego siła zmienia się nieliniowo. Ponadto tempo wzrostu TFP wykazuje przestrzenną autokorelację i zależy od tempa wzrostu kapitału ludzkiego oraz od dystansu do technologicznego lidera. W artykule nie wykazano pozytywnego wpływu importu na wzrost TFP, jednakże wpływ FDI okazuje się być silny i dodatni.