Od euforii do rozczarowania. Analiza rządów premiera Hatoyamy Yukio

Abstract

W sierpniu 2009 r. Partia Demokratyczna (PD, Minshutō) odniosła miażdżące zwycięstwo w wyborach parlamentarnych, zdobywając 308 na 480 mandatów w Izbie Reprezentantów.Japońskie społeczeństwo postawiło na ugrupowanie obiecujące radykalną odnowę obyczajów politycznych i polepszenie sytuacji gospodarczej kraju. Z czasem okazało się jednak, że nowa partia rządząca nie musi koniecznie oznaczać nowej jakości w polityce. Obietnice budowy państwa dobrobytu doprowadziły do niebezpiecznego wzrostu długu publicznego, zapowiedzi eliminacji korupcyjnych powiązań między światem polityki a światem biznesu skończyły się trzema głośnymi aferami, w które zamieszani byli czołowi politycy PD, zaś chęć okazania większej asertywności w stosunkach ze Stanami Zjednoczonymi doprowadziła tylko do pogorszenia relacji z tym supermocarstwem. Premier Hatoyama Yukio, który obejmując urząd we wrześniu 2009 r. został obdarzony olbrzymim kredytem zaufania społecznego, musiał podać się do dymisji już w czerwcu 2010 r., po zaledwie ośmiu miesiącach rządów. W niniejszym artykule próbuję odpowiedzieć na pytanie, co doprowadziło do jego klęski.