Pokaż uproszczony rekord

dc.contributor.authorHoffmann, Magdalena
dc.date.accessioned2015-10-26T11:03:48Z
dc.date.available2015-10-26T11:03:48Z
dc.date.issued2010
dc.identifier.issn1427-9665
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11089/12893
dc.description.abstractW niniejszym artykule opisany i zbadany został jeden z wyznaczników dowcipu słownego, jakim jest szeroko pojęta wieloznaczność. Technika wykorzystywana w przypadku dowcipu polisemicznego polega na neutralizacji czynników, które sygnalizują w tekście różne znaczenia każdego wieloznacznego wyrazu. Elementem wyodrębniającym jedno konkretne znaczenie jest kontekst, czyli najbliższe leksykalne lub syntaktyczne otoczenie wyrazu kluczowego. W przypadku dowcipu polisemantycznego kompozycja kontekstu charakteryzuje się dużą różnorodnością – kontekst jest maksymalnie neutralny i sygnalizuje znaczenie, które nie może być zrealizowane.pl_PL
dc.language.isodepl_PL
dc.publisherWydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiegopl_PL
dc.relation.ispartofseriesActa Universitatis Lodziensis. Folia Germanica;10
dc.titleDie Mehrdeutigkeit als Träger des sprachlichen Witzespl_PL
dc.title.alternativeWieloznaczność jako wyznacznik komizmu językowegopl_PL
dc.typeArticlepl_PL
dc.rights.holder© Copyright by Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 2010pl_PL
dc.page.number79-94pl_PL
dc.contributor.authorAffiliationUniversität Łódźpl_PL
dc.referencesBergson H. (1995), Śmiech. Esej o komizmie, Warszawa.pl_PL
dc.referencesBußmann H. (1983), Lexikon der Sprachwissenschaft, Stuttgart.pl_PL
dc.referencesButtler D. (1974), Polski dowcip językowy, Warszawa.pl_PL
dc.referencesBühler K. (1934), Sprachtheorie. Die Darstellungsfunktion der Sprache, Jena.pl_PL
dc.referencesBystroń J. S. (1960), Komizm, Wrocław.pl_PL
dc.referencesDuden (2003), Deutsches Universalwörterbuch, Mannheim u.a.pl_PL
dc.referencesFreud S. (1993), Dowcip i jego stosunek do nieświadomości, Warszawa.pl_PL
dc.referencesGarczyński S. (1994), Z czego się śmiejecie?, Warszawa.pl_PL
dc.referencesGawdzik W. (1990), Ortografia i gramatyka na wesoło, Warszawa.pl_PL
dc.referencesJünger F. G. (1948), Über das Komische, Zürich.pl_PL
dc.referencesKlanfer J. (1936), Das Wortspiel und die komische Rede. In: Zeitschrift für Ästhetik und allgemeine Kunstwissenschaft, Bd. 30.pl_PL
dc.referencesMarfurt B. (1977), Textsorte Witz. Möglichkeiten einer sprachwissenschaftlichen Textsorte- -Bestimmung, Tübingen.pl_PL
dc.referencesPassi I. (1980), Powaga śmieszności, Warszawa.pl_PL
dc.referencesPorzig W. (1957), Das Wunder der Sprache, Bern, München.pl_PL
dc.referencesSierotwiński S. (1986), Słownik terminów literackich, Wrocław u.a.pl_PL
dc.referencesSzczerbowski T. (1997), Gra językowa a przekład. In: Fast P., Komizm a przekład, Katowice, S. 39–46.pl_PL
dc.referencesVendryes J. (1956), Język, Warszawa.pl_PL
dc.referenceshttp://de.wikipedia.org/wiki/Wortspiel.pl_PL
dc.referenceshttp://www.witzkiste.net/.pl_PL
dc.referenceshttp://witze-ueber-witze.de/.pl_PL
dc.referenceshttp://witze.net/witze/zufall.html.pl_PL


Pliki tej pozycji

Thumbnail

Pozycja umieszczona jest w następujących kolekcjach

Pokaż uproszczony rekord