dc.contributor.author | Hoffmann, Magdalena | |
dc.date.accessioned | 2015-10-26T11:03:48Z | |
dc.date.available | 2015-10-26T11:03:48Z | |
dc.date.issued | 2010 | |
dc.identifier.issn | 1427-9665 | |
dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11089/12893 | |
dc.description.abstract | W niniejszym artykule opisany i zbadany został jeden z wyznaczników dowcipu słownego,
jakim jest szeroko pojęta wieloznaczność. Technika wykorzystywana w przypadku dowcipu
polisemicznego polega na neutralizacji czynników, które sygnalizują w tekście różne znaczenia
każdego wieloznacznego wyrazu. Elementem wyodrębniającym jedno konkretne znaczenie jest
kontekst, czyli najbliższe leksykalne lub syntaktyczne otoczenie wyrazu kluczowego. W przypadku
dowcipu polisemantycznego kompozycja kontekstu charakteryzuje się dużą różnorodnością
– kontekst jest maksymalnie neutralny i sygnalizuje znaczenie, które nie może być zrealizowane. | pl_PL |
dc.language.iso | de | pl_PL |
dc.publisher | Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego | pl_PL |
dc.relation.ispartofseries | Acta Universitatis Lodziensis. Folia Germanica;10 | |
dc.title | Die Mehrdeutigkeit als Träger des sprachlichen Witzes | pl_PL |
dc.title.alternative | Wieloznaczność jako wyznacznik komizmu językowego | pl_PL |
dc.type | Article | pl_PL |
dc.rights.holder | © Copyright by Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 2010 | pl_PL |
dc.page.number | 79-94 | pl_PL |
dc.contributor.authorAffiliation | Universität Łódź | pl_PL |
dc.references | Bergson H. (1995), Śmiech. Esej o komizmie, Warszawa. | pl_PL |
dc.references | Bußmann H. (1983), Lexikon der Sprachwissenschaft, Stuttgart. | pl_PL |
dc.references | Buttler D. (1974), Polski dowcip językowy, Warszawa. | pl_PL |
dc.references | Bühler K. (1934), Sprachtheorie. Die Darstellungsfunktion der Sprache, Jena. | pl_PL |
dc.references | Bystroń J. S. (1960), Komizm, Wrocław. | pl_PL |
dc.references | Duden (2003), Deutsches Universalwörterbuch, Mannheim u.a. | pl_PL |
dc.references | Freud S. (1993), Dowcip i jego stosunek do nieświadomości, Warszawa. | pl_PL |
dc.references | Garczyński S. (1994), Z czego się śmiejecie?, Warszawa. | pl_PL |
dc.references | Gawdzik W. (1990), Ortografia i gramatyka na wesoło, Warszawa. | pl_PL |
dc.references | Jünger F. G. (1948), Über das Komische, Zürich. | pl_PL |
dc.references | Klanfer J. (1936), Das Wortspiel und die komische Rede. In: Zeitschrift für Ästhetik und allgemeine Kunstwissenschaft, Bd. 30. | pl_PL |
dc.references | Marfurt B. (1977), Textsorte Witz. Möglichkeiten einer sprachwissenschaftlichen Textsorte- -Bestimmung, Tübingen. | pl_PL |
dc.references | Passi I. (1980), Powaga śmieszności, Warszawa. | pl_PL |
dc.references | Porzig W. (1957), Das Wunder der Sprache, Bern, München. | pl_PL |
dc.references | Sierotwiński S. (1986), Słownik terminów literackich, Wrocław u.a. | pl_PL |
dc.references | Szczerbowski T. (1997), Gra językowa a przekład. In: Fast P., Komizm a przekład, Katowice, S. 39–46. | pl_PL |
dc.references | Vendryes J. (1956), Język, Warszawa. | pl_PL |
dc.references | http://de.wikipedia.org/wiki/Wortspiel. | pl_PL |
dc.references | http://www.witzkiste.net/. | pl_PL |
dc.references | http://witze-ueber-witze.de/. | pl_PL |
dc.references | http://witze.net/witze/zufall.html. | pl_PL |