Überlegungen zur Isochronie-Hypothese und rhythmustypologischen Klassifizierung von Sprachen (silben vs. akzentzählend) am Beispiel des Polnischen und Deutschen
Streszczenie
Już w 1775 r. Joshua Steele sformułował tezę o występowaniu równych pod względem czasowym
interwałów – nie tylko w muzyce, ale również w mowie ludzkiej. Tak zwana teoria
izochronizmu stała się w późniejszym okresie wyjściowym kryterium dla typologicznego podziału
języków świata pod względem zjawisk rytmicznych. Na podstawie badań akustyczno-audytywnych
niemożliwe było jednak znalezienie empirycznych dowodów co do równości odstępów
pomiędzy sylabami akcentowanymi w językach grupy stress-timed ani co do równego czasu
trwania poszczególnych sylab w językach typu syllable-timed. Tak więc pierwotny typologiczny
podział języków według dwóch typów rytmicznych okazał się nieuzasadniony. Celem niniejszego
artykułu jest ukazanie innych kryteriów typologicznego opisu języków pod względem rytmu (tu na
przykładzie języków polskiego i niemieckiego), który ma duże znaczenie w dziedzinie językoznawstwa
kontrastywnego oraz nauczania języków obcych.
Collections