Przestrzeń jako obraz świadomości w powieści Stanisława Lema „Pamiętnik znaleziony w wannie”

Abstract

Artykuł poświęcony jest jednej z najbardziej wieloznacznych powieści Stanisława Lema — Pamiętnikowi znalezionemu w wannie. Świat bohatera Pamiętnika, pozbawiony łączności z tym, co zewnętrzne, zawiera się w umyśle postaci. Samoidentyfikacja wiążąca się nierozerwalnie z odosobnieniem, jest paradoksalnie niemożliwa do osiągnięcia w labiryncie korytarzy budowli. „Ja” bohatera, dążące do „bycia sobą”, nie może zdobyć pełni tożsamości, ponieważ niezdolne pozostaje do dookreślenia siebie w relacji do struktur Gmachu.

This paper deals with one of the most polysemic novels by Stanisław Lem – Pamiętnik znaleziony w wannie. The protagonist's world, bereft of liaison with what is outside, contains itself in the mind of the hero. Paradoxically, it is impossible to achieve self-identification, indissolubly linked with isolation, in the labyrinth of corridors. “I” of the protagonist, striving to “be oneself” cannot attain plenitude of identity because it is not able to define itself in relation to the structures of the Building.