dc.contributor.author | Borowiecki, Artur | |
dc.contributor.editor | Radomski, Andrzej | |
dc.date.accessioned | 2018-03-02T06:32:06Z | |
dc.date.available | 2018-03-02T06:32:06Z | |
dc.date.issued | 2018-02 | |
dc.identifier.issn | 1642-9826 | |
dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11089/24188 | |
dc.description.abstract | Współczesne seriale będące produktem telewizji jakościowej znacznie odbiegają od wzorców jakie zakorzeniły się w kulturze serialowej od czasów istnienia tego medium. Dawniej formaty telewizyjne były tematycznie podporządkowane wymogom ramówek telewizyjnych. Charakteryzowała je pięcioaktowa struktura z wymuszonymi przez stacje telewizyjne punktami kulminacyjnymi przed kolejnymi przerwami reklamowymi. Dominującym były seriale o konstrukcji epizodycznej zamknięte w jednym odcinku, których następstwem są obecnie szeroko rozpowszechnione procedurale. Dzisiaj w dobie post sieci i złożonej narracyjności dominuje trzyaktowa konstrukcja wątków serialowych. Osie fabularne nie są zakłócona przerwami reklamowymi a scenarzyści tworzą poszczególne historie nie ograniczając ich do pojedynczych odcinków serialowych. Jednak pomimo ich rozciągłości czasowej czasami na cały sezon czy jak w przypadku głównego wątku nawet całej serii ich przebiegi dramaturgiczne są zbliżone do konstrukcji wątków filmów fabularnych. Wyodrębniając poszczególne wątki serialowe czy to epizodyczne czy poboczne można zbadać ich przebiegi w oparciu o teorie dramaturgiczne poczynione na gruncie filmów fabularnych.
O ile relikt przeszłości w postaci stricte epizodycznych narracji nadal może odbiegać od schematu trzyaktowego o tyle złożone narracyjnie wątki poboczne jak i główny charakteryzuje już trzyaktowa budowa. Obserwowana jest korelacja z paradygmatem Syda Fielda charakteryzowanego między innymi dwoma punktami zwrotnymi.
Wyniki poczynionych obserwacji są przedstawione na przykładzie pierwszych sezonów trzech seriali wyprodukowanych w różnych okres telewizji jakościowej: Rodzina Soprano, Prawo ulicy, Breaking bad. Wszystkie trzy seriale reprezentują odmienny typ równowagi wielowątkowej. Począwszy od ukierunkowanej na epizodyczny typ opowiadania Rodziny Soprano poprzez skupionym na głównym bohaterze Breaking Bad kończąc na komplementarnych wątkach rozciągniętych na cały sezon serialu w Prawie ulicy. | pl_PL |
dc.language.iso | pl | pl_PL |
dc.relation.ispartofseries | Kultura i Historia;32 | |
dc.rights | Uznanie autorstwa-Bez utworów zależnych 3.0 Polska | * |
dc.rights | Uznanie autorstwa-Bez utworów zależnych 3.0 Polska | * |
dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nd/3.0/pl/ | * |
dc.subject | współczesny serial | pl_PL |
dc.subject | narracyjna złożoność | pl_PL |
dc.subject | serial amerykański | pl_PL |
dc.subject | trzyaktowa budowa | pl_PL |
dc.subject | narracja ciągła | pl_PL |
dc.title | Trzyaktowa budowa głównych wątków serialowych jako podstawowy element konstrukcji współczesnego serialu dramatycznego. | pl_PL |
dc.title.alternative | Three-act structure of television series’ plots as the basic element of the construction of modern drama series | pl_PL |
dc.type | Article | pl_PL |
dc.rights.holder | Artur Borowiecki | pl_PL |
dc.page.number | 211-226 | pl_PL |
dc.contributor.authorAffiliation | Uniwersytet Łódzki, Wydział Filologiczny, Instytut Kultury Współczesnej, Katedra Mediów i Kultury Audiowizualnej | pl_PL |
dc.contributor.authorBiographicalnote | Absolwent Wydziału Ekonomiczno-Socjologicznego w Łodzi -Międzynarodowe Stosunki Gospodarcze i Polityczne, oraz Wydziału Reżyserii Filmowej - Reżyseria Filmowa PWSFTViT im L. Schillera w Łodzi. Obecnie doktorant na Wydziale Filologicznym UŁ, gdzie zajmuje się badaniem strategii narracyjnych we współczesnych serialach amerykańskich. | pl_PL |
dc.references | Arystoteles (1988), Retoryka-Poetyka, przekł. H. Podbielski, Warszawa: Państwowy | pl_PL |
dc.references | Freytag Gustav (1986), Technique of the Drama, Translated by Elias J. MacEwan, Chicago: S.C. Riggs & Co | pl_PL |
dc.references | Karpiński Maciej (2006), Niedoskonale odbicie, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe | pl_PL |
dc.references | Kozloff Sarah (1998), ‘Teoria narracji a telewizja’ w: (red.) Robert C. Allen, (red. nauk.) Andrzej Gwóźdź, przeł. Edyta Stawowczyk, Teledyskursy. Telewizja w badaniach współczesnych. Kielce: Wydawnictwo Szumacher | pl_PL |
dc.references | Lewicki Arkadiusz (2011), Od House’a do Shreka. Seryjność w kulturze popularnej, Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego | pl_PL |
dc.references | Mittel Jason (2006), ‘Narrative Complexity in Contemporary American Television’, The Velvet Light Trap: A Critical Journal of Film and Television: 58, University of Texas Press, ss. 29-40 | pl_PL |
dc.references | Ostaszewski Jacek (2005) ‘fabuła’, w: Rafał Syska (red.) Słownik filmu, Warszawa: Zielona Sowa | pl_PL |
dc.references | Russin, Robin, William, Down (2009), Jak napisać scenariusz filmowy, przekł. Ewa Spirydowicz, Warszawa: Wydawnictwo Wojciech Marzec | pl_PL |
dc.references | Słowiński Janusz (1988) ‘wątek’, w: Janusz Słowiński (red) Słownik terminów literackich, Warszawa: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich | pl_PL |
dc.references | Polskatimes.pl (2013) ‘Gorejący krzew moralnego niepokoju. Agnieszka Holland kręci seriale’, online: http://www.polskatimes.pl/artykul/784508,gorejacy-krzewmoralnego-niepokoju-agnieszka-holland-kreci-seriale-video,id,t.html[dostęp:15.08.2017]. | pl_PL |
dc.references | Belivermag.com (2007) ‘David Simon’, online: http://www.believermag.com/issues/200708/?read=interview_simon [dostęp:15.08.2017] | pl_PL |
dc.contributor.authorEmail | artur.borowiecki2@unilodz.eu | pl_PL |
dc.relation.volume | 2 | pl_PL |