Wiedergabemöglichkeiten der polnischen Fügungen mit der Partizipien im deutschen
Abstract
Autor niniejszego artykułu stawia sobie za cel sklasyfikowanie różnorodnych możliwości
przekładu na język niemiecki polskich konstrukcji z imiesłowami. Dotyczy to, zgodnie z polską
tradycją gramatyczną, czterech typów imiesłowów: przymiotnikowych biernych i czynnych oraz
przysłówkowych uprzednich i współczesnych. Jako materiał źródłowy posłużyły prozatorskie
utwory znanych pisarzy polskich oraz ich przekłady dokonane przez zawodowych tłumaczy
niemieckich, specjalizujących się w przekładach literatury polskiej. Z zaprezentowanego materiału
wynika, że należy unikać bezkrytycznego kopiowania polskich struktur imiesłowowych, w szczególności,
gdy mamy do czynienia z imiesłowami przysłówkowymi. Na podstawie przedstawionych
fragmentów tekstów można jednak stwierdzić, że tłumacz ma do dyspozycji szeroki wachlarz
struktur ekwiwalentnych, które w języku niemieckim są bardziej akceptabilne. Jakkolwiek wybór
określonego wariantu jest indywidualną kwestią tłumaczącego dany tekst, to jednak można
wyróżnić ponadindywidualne tendencje w przekładaniu danych struktur, jak np. oddawanie
zaprzeczonych imiesłowów przysłówkowych za pomocą konstrukcji bezokolicznikowej z ohne ...
zu, które tworzą swego rodzaju modele strategii przekładu określonych tekstów. Przy tłumaczeniu
polskich konstrukcji z imiesłowami nie do przecenienia jest również aspekt pragmatyczny.
Collections