Pisarz-scenarzysta-krytyk filmowy. Przypadek Wojciecha Kuczoka

Abstract

Praktyka krytyczna – utożsamiona często z „grą” czy „strategią” – może wprowadzać ład i równowagę. Przede wszystkim jednak odsyła do oceny, a więc też rodzaju buntu przeciwko skostniałym strukturom, wzorcom. Pytanie badawcze: „Czy przykładem tak pojętej pracy może być zawód krytyka filmowego, szczególnie, gdy jest on jednocześnie twórcą?” Jedną z możliwych odpowiedzi na nie jest przykład „piśmiennictwa filmowego” Wojciecha Kuczoka. Autor Senności łączy w swojej działalności artystycznej dwie kompetencje: artysty i interpretatora-krytyka.

This paper is dedicated to the analysis of film-related writing activities by Wojciech Kuczok, including To piekielne kino (Warszawa 2006); Moje projekcje. Lęki i niepokoje widza kinowego (Warszawa 2009). Critical practices – often identified as „game” or „strategy” – may lead to an order and balance. Most of all, however, it refers to judgement, resulting as a sort of rebellion against stiff structures and patterns. This raises a question: Can this kind of work include professions like a film critic, even if the critic is also a film industry creator? One of many possible answers can be found by seeking throughout Wojciech Kuczok's film-related writings. The author od Senność blends two sets of competences in his artistic approach: one of an artist, and one of an interpreter-critic. Methodology: analysis and interpretation of the selected source texts.