The archtype of wanderer and quest motif in W. H. Auden's poetry

Abstract

Niniejszy artykuł stanowi próbę analizy transformacji archetypicznego symbolu Wędrowca i motywu Poszukiwania w wybranych wierszach wczesnej( „Wędrowiec”) i późnej (cykl sonetów pt. „Poszukiwanie” fazy twórczości W. H. Audena. Autora pracy interesuje wyłącznie religijno-egzystencjalny aspekt omawianych utworów, toteż bada on przede wszystkim rozwijane przez poetę mity Poszukiwania i Odnalezienia. Symbol Wędrowca przybiera w studiowanych wierszach rozmaite postacie: zagubionego tułacza, obserwatora i komentatora otaczającej rzeczywistości, a w końcu niezłomnego Rycerza Wiary (symbolu zapożyczonego z filozofii Kierkegaarda). Początkowy cel jego wędrówki — odzyskanie „pierwotnej niewinności” — przeistacza się w cel ostateczny — zbudowanie Miasta Sprawiedliwego, symbolu doskonałości i harmonii. Wiara i prawda — fundamenty ludzkiej egzystencji — nie są dla Audena wynikiem duchowych spekulacji, lecz posiadają dialektyczny, subiektywny i egzystencjalny charakter. Wytrwanie w wierze, choć dla poety wiara pozostanie zawsze absurdem, stanowi wartość samą w sobie, gdyż pozwala Wędrowcowi pogodzić się ze światem i życiem. Audenowski Tułacz, po latach duchowych zmagań i metafizycznych poszukiwań odnajduje w końcu Dom (tom wierszy „O domu”), a wraz z nim węwnętrzny spokój. Należy dodać, iż wiersze stanowiące przedmiot badań nie są jedynymi, lecz najbardziej reprezentatywnymi utworami podejmującymi temat wędrówki i poszukiwania.