Streszczenie
W niniejszym opracowaniu autor dotyka problematyki
Hołodomoru – zbrodni ludobójstwa na narodzie ukraińskim, choć niezawężonej jedynie do
Wielkiego Głodu lat 1932–1933 – poddanej politologicznej analizie w kontekście szerszej genocydalnej polityki władzy sowieckiej prowadzonej względem Ukraińców w ZSRS. W tym celu
w artykule wskazuje się na główne elementy składowe koncepcji zbrodni ludobójstwa skonstruowanej przez Rafała Lemkina (który podnosił, że jest ona w istocie zbrodnią kolonialną), a także jej
porównanie z obowiązującą definicją genocydu w treści Konwencji ONZ z 1948 r. Wreszcie autor
pochyla się nad dyskursem odnoszącym się do obecności ludobójstwa (na czele z Hołodomorem)
i jego percepcji w ukraińskiej polityce pamięci ostatnich kilku dekad.