Abstract
Od dwóch generacji związki zawodowe sektora prywatnego przeżywają ostry kryzys,
któremu towarzyszy utrata znaczenia zbiorowego prawa pracy. Prawo to zanika. Jednocześnie,
zwiększono zakres środków indywidualnej ochrony prawnej pracowników. Te
są jednak stopniowo „wymiatane” do prywatnych systemów rozjemczych ustanawianych
jednostronnie przez pracodawców. W rezultacie, prawna ochrona indywidualnych pracowników
znika z widoku publicznego. W odbiorze publicznym wyłania się praca bez prawa.