Współczesna wojna powietrzna w świetle międzynarodowego prawa humanitarnego konfliktów zbrojnych

Abstract

Od czasów utworzenia pierwszej jednostki sił powietrznych w 1794 lotnictwo wojskowe stopniowo uzyskiwało status znaczącego narzędzia prowadzenia działań wojennych. Pierwsze bombardowanie z powietrza mające miejsce w 1911 roku, a także doświadczenia I wojny światowej uświadomiły kołom wojskowo-politycznym strategiczne znaczenie uderzeń lotniczych. Równolegle, postępy techniki lotniczej, zasięgu oraz udźwigu maszyn bojowych niosły obok korzyści wojskowych także wielkie zagrożenie dla ludności cywilnej. II wojna światowa i zjawisko masowych bombardowań ośrodków miejskich wykreowało obraz kolizji płaszczyzn wojskowych i humanitarnych. "Rozwiązywanie" tych punktów tarcia jest szczególnym zadaniem norm międzynarodowego prawa humanitarnego. Celem niniejszej rozprawy jest przedstawienie prawnego aspektu zjawiska wojny powietrznej od czasów Pierwszej Konferencji Pokojowej w Hadze do teraźniejszości.