Niepełnosprawny jako aktywny obywatel – problematyka integracji społecznej i zawodowej osób niepełnosprawnych w Polsce

Abstract

Artykuł omawia dwa podstawowe nurty aktywizacji osób niepełnosprawnych, jakimi są: (re)integracja (rehabilitacja) społeczna oraz(re)integracja (rehabilitacja) zawodowa. Przy tym aktywizacja zawodowa przedstawiona jest jako cel i rezultat przede wszystkim polityki państwa, a aktywizacja społeczna – jako przejaw i efekt funkcjonowania trzeciego sektora, współtworzonego przez organizacje pozarządowe (stowarzyszenia i fundacje). Autor wskazuje na komplementarność obu form aktywizacji, podkreślając, że obie prowadzić mają do efektu empowerment. Ponadto podkreśla brak koordynacji programów aktywizujących prowadzonych przez różne instytucje i służby: Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, instytucje zatrudnienia socjalnego, pomoc społeczną i służby zatrudnienia.

The paper describes two main approaches to activation services offered to persons with disabilities: social (re)integration (rehabilitation / inclusion) and work integration (vocational rehabilitation). Work integration is characterized as an aim and result mainly of the state policies while social inclusion is characterized first of all as a phenomenon of activities undertaken by associations and foundations from the third sector. Author arguers for the complementary character of relation between social inclusion and work integration programs. Both have to produce an empowerment effect through their services. It is also stressed luck of co-ordiation of activation services offered by different institutions as state fund called PFRON, social integration centers, social welfare agencies and job centers.