Teksty, które przepadną, czyli o redaktorskiej władzy estetycznej

Abstract

Treść artykułu dotyczy kreowania trendów estetycznych najnowszej polskiej dramaturgii. Autorka porównuje kategorie władzy nad wytwarzaniem dyskursu, zaproponowaną przez Michela Foucault, do sprawowania władzy redaktorskiej bądź jurorskiej nad publikowaniem lub nagradzaniem tekstów dla teatru. Za mające największy wpływ uznaje dwie instytucje – czasopismo „Dialog” oraz konkurs Gdyńska Nagroda Dramaturgiczna. W artykule zostaje podniesiona kwestia tekstów odrzuconych przez podmioty oceniające je. Autorka zastanawia się, czy być może to te właśnie teksty nie stałyby się dla badaczy prawdziwym pejzażem różnych rzeczywistości, kiedy teksty wybrane przez instytucje, są jedynie jej wycinkiem. W tym celu przygląda się dramatom powstałym w trakcie pandemii koronawirusa, przyjmując to wydarzenie jako formatywne, z którego to czasu teksty staną się lub być może już stały nośnikiem pamięci kulturowej.

The content of the article concerns the creation of aesthetic trends in recent Polish drama. The author compares the categories of power over the production of discourse, proposed by Michel Foucault, to the exercise of editorial or jury power over the publication or rewarding of texts for theater. He identifies two institutions as having the greatest influence - the magazine Dialog and the Gdyńska Nagroda Dramaturgiczna competition. The article raises the issue of texts rejected by those who evaluate them. The author wonders whether perhaps it is these texts that would not become for researchers a real landscape of different realities, when the texts selected by the institutions, are only a slice of it. To this end, she looks at the dramas created during the coronavirus pandemic, taking this event as formative, from which time the texts will become, or perhaps have already become, a vehicle for cultural memory.