Wykorzystanie soli piryliowych do oznaczania jonów siarczkowych w wybranych matrycach biologicznych za pomocą techniki HPLC/DAD

Abstract

Na toksyczne działanie siarkowodoru i niebezpiecznych siarczków najbardziej narażone są osoby pracujące w rolnictwie, zakładach spożywczych, papierniczych, metalurgicznych, garbarskich, farmaceutycznych czy na wysypiskach śmieci. Pomimo tego, w dostępnym światowym piśmiennictwie odczuwa się brak odpowiednich metod oznaczania jakościowego i ilościowego tych związków chemicznych w materiale biologicznym, dominują matryce o charakterze środowiskowym. Z kolei powstałe do tej pory metody są przeważnie skomplikowane, wymagają zastosowania dużej ilości kosztownych materiałów i aparatury do badań oraz czasu. Z tego powodu nie mogą być zastosowane w rutynowej analizie. Potwierdzenie obecności tych związków chemicznych oraz określenie ich stężenia w materiale biologicznym (np. mocz, krew, tkanki różnych organów) jest istotne dla praktyki sądowo-lekarskiej. Pozwala to na wyjaśnienie przyczyny niektórych przypadków nagłej śmierci. Natomiast przy podejrzeniach o zatrucie przewlekłe, które nie wykazuje typowych objawów klinicznych, tego rodzaju badania umożliwiają postawienie odpowiedniej diagnozy oraz podjęcie właściwego leczenia. Zaproponowano nowatorskie, precyzyjne, dokładne i szybkie metody analityczne, które są oparte na technice wysokosprawnej chromatografii cieczowej z detekcją diodową (HPLC/DAD) oraz reakcji derywatyzacji przedkolumnowej. Obie metody posłużyły do ilościowego oznaczania jonów siarczkowych w próbkach homogenatu tkanki wątroby kurzej oraz ludzkiego moczu. Użytymi odczynnikami derywatyzującymi były dwie sole piryliowe, dla metody 1. wodorosiarczan(VI) 2,4,6-trifenylopirylu (L1) oraz dla metody 2. chloran(VII) 4-[p-(N,N-dimetyloamino)fenylo]-2,6-difenylopirylu (LN1). Opracowane metody są czułe, na co dowodem są otrzymane wartości granicy wykrywalności (metoda 2. odznacza się niższą czułością niż metoda 1). Ponadto metody charakteryzuje także, powtarzalność oraz precyzja, co potwierdzają statystycznie opracowane wyniki. Potencjałem obu metod jest ich aspekt praktyczny, z powodzeniem znajdą zastosowanie w rutynowych ekspertyzach, opiniodawstwie sądowym, toksykologicznym oraz lekarskim.