Fotokast, czyli reportaż radiowy w nowej odsłonie. Prolegomena do przyszłej syntezy

Abstract

Analizując współczesne media, trudno nie zauważyć postępującej konwergencji, wirtualizacji i wizualizacji. Wszędobylskie obrazy wkradły się nawet do radia, które jeszcze do niedawna było uznawane za medium całkowicie awizualne. Zmianie tej uległy nie tylko gatunki informacyjne, lecz także, a może przede wszystkim, artystyczne. Mogłoby się wydawać, że słuchowiska oraz reportaże posiadają pozycję na tyle mocną, gdyż zakorzenioną w świadomości twórców oraz słuchaczy od niemalże stu lat, że stworzenie ich obrazowych wariacji jest niemożliwe. Jednak z biegiem lat twierdzenie o całkowicie awizualnym charakterze przekazów radiowych przechodzi, a może nawet już przeszło, do historii, nawet w przypadku artystycznych gatunków radiowych. Niezwykle interesującym zjawiskiem, w kontekście wymienionych procesów, są fotokasty, stanowiące radiową hybrydę gatunkową, powstałą na bazie reportażu dźwiękowego. Artykuł stanowi próbę analizy fotokastu jako nowej formy radiowej wypowiedzi artystycznej.

It is impossible not to spot the progressive convergence, virtualization and visualization in modern media. Images can be find even in the radio which until recently was considered as a completely non-visual medium. Not only the informational genres changed but also artistic ones. It might seem that pictorial forms of radio dramas and reportages can not be created. However, this has changed recently and the radio is no longer considered as a non-visual medium. In the context of these processes photocast is a very interesting phenomenon. It is a radio-based genre hybrid created on the basis of sound reportage. The article is an attempt to analyze photography podcast as a new form of radio artistic statement.