Drogi równoległe. Edukacja filmowa w Polsce, w Czechach i na Słowacji

Abstract

Autorka tekstu rozważa miejsce edukacji filmowej w kulturze filmowej Polski, Czech i Słowacji w perspektywie komparatystycznej. Zarysowuje tradycje myślenia o edukowaniu poprzez film w Polsce, Czechach i na Słowacji (dawnej Czechosłowacji). Choć w dziedzinie edukacji filmowej w Polsce, Czechach i Słowacji pojawiają się podobne tendencje – m.in. na przestrzeni dekad widoczny jest silny nacisk na zatwierdzenie edukacji filmowej jako przedmiotu szkolnego – to momentów, w których następuje faktyczny transfer kulturowy w postaci absorbcji doświadczeń, jest stosunkowo niewiele. Współczesną paralelę pomiędzy analizowanymi podmiotami stwarza okoliczność, że żaden z krajów nie posiada jasno określonej polityki w zakresie edukacji filmowej. Widoczne są natomiast inicjatywy płynące ze środowiska naukowego mające na celu bądź stworzenie i implementowanie jakościowych programów edukacji filmowej, bądź namysł teoretyczny ujmujący edukację filmową jako ważny aspekt kształcenia.