Polski homo religiosus. Doświadczenie religijne w relacjach potocznych

Abstract

Przedmiotem rozważań w pracy jest doświadczenie religijne współczesnego homo religiosus, żyjącego tu i teraz, w Polsce na początku XXI w. F. Mirek pisze: „Badanie zjawisk społecznych musi uwzględnić stanowisko nie tylko zewnętrznego obserwatora, ale także samych podmiotów działających – jednostek ludzkich i grup społecznych”. Praca ta stanowi próbę ukazania człowieka religijnego żyjącego w środowisku wielkomiejskim, w małym miasteczku, na wsi; młodego, który jest na etapie psychospołecznego moratorium, krystalizacji własnego światopoglądu, dojrzałego, o ugruntowanym już poglądzie na rzeczywistość i starszego, z dużym doświadczeniem życiowym. Socjolog zwraca uwagę na wiele czynników decydujących o różnorodności postaw religijnych, może badać i opisywać praktyczny wymiar religii, aspekt ideologiczny, rytualny, intelektualny, konsekwencyjny. Natomiast dla mnie najważniejszym przedmiotem namysłu jest problem religijnego doświadczenia, dymensji, w której, jak wynika z badań, dominują emocje. Mówiąc inaczej, celem podjęcia przeze mnie badań empirycznych jest próba dotarcia do subiektywnej rzeczywistości człowieka religijnego i pokazanie psychospołecznych uwarunkowań jego religijności. Moim zamiarem jest wnikliwy i w miarę pełny opis religijnych doświadczeń chrześcijan reprezentujących różne środowiska i różne kategorie wiekowe.