Dysproporcje społeczne i gospodarcze w przestrzeni Łodzi. Czynniki, mechanizmy, skutki

Abstract

Łódź wśród wielkich miast w Polsce jest ośrodkiem specyficznym. Miasto powstałe w wyniku żywiołowych procesów XIX‐wiecznej industrializacji, jest bardzo dobrym przykładem do badań przemian struktur wewnątrzmiejskich. Cechą charakterystyczną Łodzi kształtującej się w warunkach XIX‐wiecznego kapitalizmu oraz w okresie socjalistycznym było istnienie dużych różnic społecznych w jej przestrzeni. Podstawowym problemem badawczym stawianym w pracy jest pytanie o kierunek i zakres (uwarunkowania, procesy tempo, efekty) różnicowania się przestrzeni miejskiej w okresie transformacji w kontekście oddziaływania procesów globalizacji i lokalnych. Dążeniem autorów opracowania było dokonanie jak najszerszej interpretacji powstających w mieście dysproporcji w odpowiednio zidentyfikowanych wcześniej przestrzeniach miejskich. W strukturze pracy wydzielono cztery zasadnicze części. W części pierwszej zarysowano podstawy teoretyczne badań nad dysproporcjami. Drugą część opracowania stanowi obszerny zbiór wyników badań nad czynnikami i mechanizmami powstawania dysproporcji wewnątrzmiejskich. Kolejną część stanowią cztery teksty ukazujące studia przypadku dysproporcji w wybranych fragmentach miasta o odmiennych funkcjach społeczno‐gospodarczych. Czwarta, ostania część opracowania poświęcona jest wybranym skutkom dysproporcji w przestrzeni miejskiej. W zakończeniu zinterpretowano wyniki badań w kontekście funkcjonowania miasta jako przestrzeni dysproporcji społecznych i gospodarczych.