| dc.description.abstract | Niewielu łodzian pamięta, że do szybkiego rozwoju naszego miasta w XIX i na początku
XX w. przyczynili się niemieccy koloniści z Saksonii, Śląska, Hesji i innych obszarów
ówczesnych Niemiec. Zachęceni korzystnymi warunkami, oferowanymi im przez administrację Królestwa Polskiego, przybywali całymi rodzinami, z niewielkim dobytkiem, aby tu, nad
Łódką, szukać poprawy bytu. Większość osadników rekrutowała się z kręgów rzemieślników.
Byli to tkacze, farbiarze, folusznicy itd.
W latach trzydziestych XIX w. powstały trzy osiedla niemieckie: Nowe Miasto, Łódka
i Osiedle Ślązaków, które stale rozrastały się. Niewielkie początkowo warszaty również były
powiększane o nowe maszyny; właściciele zatrudniali coraz częściej robotników najemnych.
W latach sześćdziesiątych XIX w. zaczęły powstawać ogromne fabryki włókiennicze, które na
wiele dziesięcioleci zdominowały obraz Łodzi. Do najpotężniejszych należały właśnie fabryki
niemieckich fabrykantów, „Lodzermenszów”, takich jak: Oeyer, Scheibler, Kunitzcr czy
Grohmann. Lecz nie ta mała grupka najbogatszych nadawała ton w dziewiętnastowiecznej
Łodzi, w której, jak w tyglu, mieszały się elementy rosyjskie, polskie, niemieckie i żydowskie.
Niemiecka klasa średnia budowała w tym środowisku podwaliny życia kulturalnego.
Krótkie ramy przyczynku nie pozwalają zbyt szczegółowo zająć się różnymi zjawiskami
i postaciami ówczesnej Łodzi, ale powinien on zachęcić czytelnika do dalszej lektury i własnych
badań. | pl_PL |
