Polacy w Uzbekistanie. Tożsamość odległej diaspory

Abstract

W rozprawie podjęto temat losów polskiej diaspory na terenie Uzbekistanu. W części pierwszej autorka opisuje dzieje polskiej diaspory w Uzbekistanie, zarówno w czasach carskich, jak i radzieckich i postradzieckich. Część druga rozprawy została poświęcona współczesnej polskiej diasporze i oparta na badaniach etnograficznych. Badaniami, które prowadzone były w latach 1998–1999, objęte zostały rodziny polskiego pochodzenia żyjące w Taszkencie i Samarkandzie — dwóch największych skupiskach polskich na obszarze Uzbekistanu. Kryterium doboru informatorów była przynależność do jednej z trzech organizacji polonijnych istniejących w Taszkencie i Samarkandzie. Autorka stwierdza, że zbiorowość polonijna w Uzbekistanie jest szczególna, odmienna od innych skupisk polskich, zwłaszcza jak te w Kazachstanie, Białorusi czy Syberii.