„Strategia rewaloryzacji” we współczesnej refleksji nad sztuką

Abstract

Sens poruszanego w rozprawie zagadnienia odnosi się do zjawiska rewaloryzacji, które samo w sobie, jako propozycja teoretyczna, ma charakter strategiczny. Zdaniem autorki, „strategia rewaloryzacji” to pewna zakamuflowana zasada działania zarówno artystów, jak i teoretyków różnych gałęzi sztuki. Polega ona na częściowym pozostawaniu w sprzeczności z obiegowym użyciem konkretnych pojęć, na sięganiu i eksplorowaniu takich znaczeń, które zostały całkowicie zapomniane lub wydają się tak archaiczne, że aż niemożliwe do brania pod uwagę w dzisiejszych warunkach kulturowych. Celem dwóch pierwszych części pracy, poświęconych rewaloryzacji piękna i eklektyzmu, jest ukazanie pewnej „atmosfery kulturowej”, w jakiej powstawały rozdziały rozprawy, podejmujące zupełnie nieopracowane dotąd zagadnienia epigonizmu i infantylizmu (części III i IV rozprawy). Fragmenty pracy dotyczące piękna i eklektyzmu są również próbą wykazania, że rewaloryzacja jest skuteczną strategią w radzeniu sobie ze zjawiskami trudnymi, uchodzącymi niekiedy za przestarzałe (piękno) lub wtórne (eklektyzm).