Hipokryzja i moralność w życiu i twórczości Fiodora Dostojewskiego

Abstract

Zadaniem, które postawiła sobie autorka dysertacji w pierwszym rozdziale, jest zrozumieć Fiodora Dostojewskiego: pisarza i człowieka, sprawdzić, czy obraz, który się ujawni, zgadzać się z wizją filozofa rosyjskiego, Lwa Szestowa. Z wielu względów narzędziem, które najlepiej służyć będzie owemu celowi, jest metoda hermeneutyczna. Pozwala ona w badaniach nie pomijać biografii. Zasadniczą część tej rozprawy stanowić ma rozdział drugi, poświęcony hipokryzji w twórczości Dostojewskiego. Omawianie owego zjawiska autorka ogranicza do obrazu, jaki przedstawił Dostojewski w swoich najważniejszych utworach: Notatkach z podziemia, Zbrodni i karze, Idiocie, Biesach, Młodziku i Braciach Karamazow. Dodatkowo jako ważne źródło wspierające i uzupełniające literackie dokonania Dostojewskiego, wykorzystuje publicystykę zawartą w Dzienniku pisarza. Dla zrozumienia koncepcji natury ludzkiej przyczynić się mogą Zimowe notatki o wrażeniach z lata. Hipokryzja, o której pisze w tym rozdziale, to właśnie trwały - jak się wydaje – składnik natury człowieka, nie zaś jakieś pojedyncze i akcydentalne zjawisko.