Klasyczna koncepcja dobra wspólnego a filozofia liberalizmu

Abstract

Autorka rozprawy analizuje koncepcje dobra wspólnego, począwszy od koncepcji Arystotelesa i św. Tomasza po współczesne koncepcje neotomistyczne. Celem dysertacji jest ustalenie treści pojęcia wspólnego dobra w oparciu o stałe, niezmienne pierwiastki będące wyznacznikiem tego pojęcia. Wbrew przyjętemu powszechnie przekonaniu o niemożliwości wskazania jakiegokolwiek pozajednostkowego dobra w klasycznej myśli liberalnej, autorka dowodzi, że koncepcja Johna Locke'a ujmuje działalność polityczną w perspektywie wspólnego dobra, wyznaczającej ludziom określone zobowiązania. Pokazuje, w jaki sposób, w zależności od przyjętych filozoficznych założeń, zmienia się status pojęcia, a następnie, a przykładzie koncepcji J. Maritaina i M. Novaka wskazuje taką postać wspólnego dobra, której bronią obydwie tradycje i która wymaga od nich kompromisu. Rozprawa wykazuje, że niemożliwe jest na płaszczyźnie filozoficznej pogodzenie neotomistycznej koncepcji wspólnego dobra z liberalną koncepcją państwa.