Łódzkie enklawy biedy – (nie)swoje sąsiedztwa
Streszczenie
Enklawy biedy to sąsiedztwa, przestrzenie odniesienia i identyfikacji, gdzie toczy się codzienne
życie ich mieszkańców, którzy mają do tych miejsc określony stosunek. Zmierzając
do ukazania enklaw biedy z perspektywy i w opiniach ich mieszkańców jako (nie)swoich
sąsiedztw, w opracowaniu odwołano się do wyników badań prowadzonych na przestrzeni
lat na terenie łódzkich enklaw biedy. Celem opracowania jest m.in. omówienie wielości
zmiennych stanowiących o specyfice enklaw, które kształtują i zarazem są kształtowane
przez wykluczone sąsiedztwo. Zwrócono uwagę m.in. na zmienne determinujące wyłanianie
się, konstytuowanie i trwanie enklaw biedy, zmienne rozumienie ich granic, zmienne
nastawienia wobec najbliższej okolicy, postrzeganej jako przyjaznej, wrogiej, obojętnej;
omówiono także zróżnicowane postawy ich mieszkańców wobec zamieszkiwanej przestrzeni.
Zebrany materiał odsłania obraz enklaw biedy jako przestrzeni niejednoznacznych,
społecznie napiętnowanych, a zarazem środowiska życia konkretnych ludzi, przez których
są współdzielone i współtworzone. Ta sama przestrzeń w przekonaniach i odczuciach
jednych ludzi może być zatem swojska i bezpieczna, chętnie zamieszkiwana lub odwiedzana,
dla innych natomiast będzie obca, wroga, a przez to zwykle unikana, niechętnie
przemierzana i eksplorowana.
Collections
Z tą pozycją powiązane są następujące pliki licencyjne: