Zastosowanie analizy przepływu substancji do oceny zanieczyszczenia wód metalami ciężkimi w Polsce

Abstract

The substance flow analysis is a useful tool of the environmental policy. The application of this method allows identifying the main sources of mercury and lead emissions to the environment. It makes it possible to show the most effective and the most cost-effective emission reduction methods. Heavy metals are one of the most hazardous contaminants for humans and the natural environment. The largest emission of mercury to the environment comes from the production of electricity and heat from hard coal and lignite. A significant mercury load is recovered or sent to landfills for hazardous waste as a result of the use of mercury-containing products and from dental practice. It would be advisable to prohibit the use of amalgam fillings to reduce the pressure on the aquatic environment instead of additional burdens for the energy sector. The largest lead emission to the air and water comes from the ferrous and non-ferrous metals industries. The electricity and heat generation is not as important in terms of lead emission as in the case of mercury emission.

Analiza przepływu substancji jest przydatna w prowadzeniu polityki ekologicznej. Zastosowanie tej metody pozwoliło zidentyfikować główne źródła emisji rtęci i ołowiu do środowiska. Umożliwia to wskazanie najskuteczniejszych i najefektywniejszych kosztowo metod redukcji emisji. Metale ciężkie to jedne z najgroźniejszych dla człowieka i środowiska naturalnego zanieczyszczeń. Największa emisja rtęci do środowiska pochodzi z produkcji energii elektrycznej i ciepła z węgla kamiennego i brunatnego. Znaczący ładunek rtęci podlega odzyskowi lub trafia na składowiska odpadów niebezpiecznych w wyniku użytkowania produktów zawierających rtęć i z praktyki dentystycznej. Wskazany byłby zakaz stosowania wypełnień amalgamatowych w celu zmniejszenia presji na środowisko wodne zamiast dodatkowych obciążeń dla sektora energetycznego. Największa emisja ołowiu do powietrza i wody pochodzi z przemysłu metali żelaznych i nieżelaznych. Produkcja energii elektrycznej i ciepła nie jest tak ważnym źródłem emisji ołowiu, jak w wypadku emisji rtęci.