Rozwój społeczny wybranych krajów Bliskiego Wschodu

Abstract

Adam Smith pod koniec XVIII wieku stwierdził, że materialne bogactwo kraju nie warunkuje dobrobytu społecznego. Mierzenie poziomu rozwoju danego kraju wyłącznie za pomocą miar ekonomicznych, takich jak poziom produktu krajowego brutto nie oddaje całości złożonego problemu, jakim jest rozwój. Współcześnie bardziej niż kiedykolwiek należy skupić się na miarach opisujących rozwój społeczny, a nie jedynie wzrost gospodarczy. Pomimo podnoszenia na forum międzynarodowym problematyki krajów rozwijających się nadal zbyt mało jest konkretnych działań w stosunku do politycznych deklaracji. Jednym z narzędzi mających wspomagać rozwój społeczny jest pomoc rozwojowa płynąca od zamożnych donatorów – państw wysoko rozwiniętych. Celem artykułu jest przeanalizowanie poziomu rozwoju wybranych krajów zaliczanych do państw Bliskiego Wschodu (Iraku, Syrii, Jemenu i Libanu) na postawie wyselekcjonowanych wskaźników w latach 2000–2015. Cezura czasowa wyznaczona została ze względu na realizację Milenijnych Celów Rozwoju ukierunkowanych na podnoszenie jakości życia w krajach najuboższych. Osiągnięcie założonego celu wymagało nakreślenia czytelnikom opisu poszczególnych miar i ich interpretacji oraz uwarunkowań regionalnych determinujących rozwój państw arabskich. Tekst wzbogacony został o badanie statystycznej zależności pomiędzy poziomem rozwoju społecznego a wysokością pomocy rozwojowej przeznaczonej przez Wielką Brytanię.