Corporate Social Responsibility (CSR) of Innovative Pharmaceutical Corporations. The Case of BIOGEN

Abstract

The aim of this paper is to discuss the common features and specificity of Corporate Social Responsibility (CSR) practices of innovative transnational corporations (TNCs) acting in the pharmaceutical industry. The innovativeness of pharmaceutical firms is understood here as their ability to make a breakthrough in the treatment of rare, incurable diseases. The examination of the issue leads to the conclusion that the specificity of CSR in this industry is related to the contradiction between the economic and social/ethical aspects of innovation processes in this field. A key issue of CSR in the innovative pharmaceutical industry seems to be the pricing of drugs, especially orphan and ultra‑orphan drugs, resulting in patients from less developed countries having limited access to life‑saving medicines or those that improve the quality of life. Corporations use their monopolistic position to set extremely high prices. However, without the market/marketing exclusivity offered to pharmaceutical firms by the law, orphan drugs would probably not be developed, produced and commercialized. Traditional CSR practices (corporate philanthropy, community and neighborhood programs, volunteerism etc.) cannot be treated as sufficient ‘compensation’ for the high prices of medicines. Real, true CSR in the innovative pharmaceutical industry requires either abandoning or reducing extreme monopolistic privileges and offering medicines for rare diseases at lower prices.

Celem artykułu jest dyskusja nad ogólnymi cechami społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw (CSR) i specyfiką praktyk podejmowanych w tym zakresie przez innowacyjne korporacje transnarodowe, działające w przemyśle farmaceutycznym. Innowacyjność firm farmaceutycznych rozumiana jest tu jako ich zdolność do dokonywania przełomu w leczeniu rzadkich, nieuleczalnych chorób. Analiza tego problemu prowadzi do wniosku, że specyfika CSR w tym przemyśle jest związana ze sprzecznością, jaka ujawnia się między ekonomicznymi i społecznymi/etycznymi aspektami procesów innowacyjnych. Kluczową kwestią społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw w innowacyjnym przemyśle farmaceutycznym wydaje się być wycena leków, a w szczególności tzw. leków na choroby sieroce i ultra‑sieroce, a co za tym idzie ograniczony dostęp pacjentów z mniej rozwiniętych krajów do leków ratujących życie bądź poprawiających jakość ich życia. Korporacje wykorzystują swoją monopolistyczna pozycję do ustanawiania ekstremalnie wysokich cen tych leków. Jednak bez przyznanej im prawnie rynkowej wyłączności, leki na choroby sieroce nie powstałyby i nie zostały wprowadzone na rynek. Tradycyjne praktyki CSR (filantropia, programy na rzecz społeczności lokalnych, wolontariat itp.) nie mogą być traktowane jako wystarczająca „kompensata” za wysokie ceny leków. Rzeczywista, prawdziwa społeczna odpowiedzialność w innowacyjnym przemyśle farmaceutycznym wymaga rezygnacji z monopolistycznych przywilejów bądź ich zmniejszenia i zaoferowanie leków na rzadkie choroby po niższych cenach.