Początki psychologii naukowej na ziemiach polskich na przełomie XIX i XX wieku w świetle prasy Królestwa Polskiego i Galicji

Abstract

Tematem pracy są początki psychologii naukowej na ziemiach polskich na przełomie XIX i XX wieku przedstawione w oparciu o prasę wydawaną na terenie Królestwa Polskiego i Galicji. Cezura czasowa przyjęta w pracy to lata od 1879 (założenie laboratorium psychologicznego przez Wilhelma Wundta) do 1914 roku (wybuch I wojny światowej).Wśród czasopism objętych kwerendą były tytuły o charakterze specjalistycznym (filozoficznym, pedagogicznym, medycznym i przyrodniczym), społeczno – kulturalnym oraz prasa regionalna (niestety, nie było tam zbyt wiele tekstów poświęconych psychologii) wydawana na terenie Królestwa Polskiego i Galicji. Pisali do nich pierwsi rodzimi psycholodzy: Julian Ochorowicz (nazywany „ojcem” polskiej psychologii), Kazimierz Twardowski (twórca Filozoficznej Szkoły Lwowsko – Warszawskiej) i jego uczniowie, Władysław Heinrich (określany jako „polski Wundt”), Józefa Joteyko (polska pionierka pedologii i psychofizjologii), Edward Abramowski (inicjator nowej dziedziny – psychologii religii), Józefa Kodis (badaczka psychofizjologii i relacji między psychologią a filozofią), Jan Władysław Dawid (twórca pierwszych polskich kwestionariuszy do badań psychologicznych dzieci), Alina Szycówna (kontynuatorka badań nad zdolnościami umysłowymi dzieci), Bolesław Błażek (pionier badań nad zmęczeniem [znużeniem] uczniów w szkole) oraz pierwsi rodzimi psychoanalitycy – Helena Deutsch, Ludwik Jekels oraz Herman Nunberg.