Kontrolowanie formy ciężarnego ciała

Abstract

The aim of this paper is to present the main discourses controlling a pregnant body – biomedical and aesthetic and their internalisation. The first is related to the medicalization of the body during pregnancy and focuses on its surveillance from a perspective of a child’s health and life.The second, which is described in this paper, concerns the image of female body and the patterns of femininity. The article is based on the in-depth interviews conducted with the pregnant women from 28 to 40 years old. The results of the author’s own study, as well as, the secondary data, reveal that the time of pregnancy does not liberate women from a pressure to embody the ideals of femininity, imposed by other women, physicians and media. Moreover, the pregnant body is treated as temporary form of embodiment and due to the practices undertaken by nine months, a body should return back to its “normal” form.

Celem artykułu jest przedstawienie głównych dyskursów kontrolujących ciężarne ciało – biomedycznego i estetycznego − oraz ich internalizacji. Pierwszy z nich powiązany jest z medykalizacją ciała podczas ciąży i skupia się na jego nadzorowaniu z perspektywy zdrowia i życia dziecka. Drugi, na którym koncentruje się autorka artykułu, dotyczy wizerunku i odnosi się do wzorców kobiecości. Artykuł opiera się na wywiadach pogłębionych, przeprowadzonych z ciężarnymi kobietami w wieku 28–40 lat. Wyniki badań własnych, poparte literaturą przedmiotu, wskazują, że czas ciąży nie uwalnia kobiet od presji ucieleśnienia ideałów kobiecości, wywieranej przez inne kobiety, lekarzy i media, a sam czas ciąży traktowany jest jako tymczasowa forma ucieleśnienia, po której ciało, dzięki podejmowanym przez dziewięć miesięcy praktykom, powinno wrócić do „normy”.