Integracja wybranych regionów Bałkanów Zachodnich z Unią Europejską – wykorzystanie doświadczeń Polski na przykładzie regionu łódzkiego

Abstract

Prezentowane w dysertacji wyniki badań obejmują głównie wybrane państwa Bałkanów Zachodnich tj. Czarnogórę, jako kraj kandydujący i Chorwację, jako pierwszy kraj, który uzyskał członkostwo w UE w ramach współpracy zreformowanego Środkowoeuropejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu CEFTA 2006. Badaniami objęto również Polskę przez pryzmat regionu łódzkiego – wybranego przez Komisję Europejską i Komitet Regionów UE do odegrania istotnej roli w procesie akcesji Czarnogóry do UE. Celem analizy jest ocena stanu przygotowania wybranych krajów Bałkanów Zachodnich do integracji z Unią Europejską i wynikające z niej szanse oraz zagrożenia dla realizacji przez nie strategii rozwoju UE „Europa 2020”. Konstrukcję pracy podporządkowano postawionemu celowi badawczemu, hipotezie głównej oraz hipotezom cząstkowym. Praca ma charakter teoretyczno - empiryczny, z czego dwa rozdziały dotyczą głównie aspektów teoretycznych integracji oraz kwestii związanych z polityką Unii Europejskiej w odniesieniu do krajów kandydujących, w tym głównie Instrumentu Pomocy Przedakcesyjnej IPA, jako szczególnego pakietu pomocy i wsparcia dla reform w krajach akcesyjnych. Pozostałe dwa rozdziały prezentują aspekty empiryczne, głównie efekty ekonomiczne rozszerzenia Unii Europejskiej na przykładzie Polski oraz analizę możliwości osiągnięcia przez Czarnogórę i Chorwację celów Strategii Europa 2020. W ostatnim rozdziale przedstawiono rekomendacje dla Czarnogóry wynikające z doświadczeń województwa łódzkiego, głównie w zakresie zrównoważonego rozwoju turystyki oraz absorpcji funduszy przedakcesyjnych, gdzie również wykorzystano w tym zakresie doświadczenia chorwackie. Ważnym elementem analizy była część poświęcona problemom poprawy konkurencyjności i innowacyjności, które to kwestie mają szczególnie istotne znaczenie dla integrujących się krajów europejskich.