| dc.description.abstract | Celem opracowania jest próba odpowiedzi na pytanie, czy o gentryfikacji
możemy mówić w odniesieniu do formy urbanistycznej, jaką tworzą wielkie
osiedla mieszkaniowe o zabudowie blokowej w literaturze określane też
blokowiskami lub osiedlami z wielkiej płyty.W celu określenia procesów przekształceń zachodzących w osiedlach
mieszkaniowych używa się wielu różnych pojęć, takich jak modernizacja,
humanizacja, rewitalizacja, rehabilitacja, renowacja. Pojęcie gentryfikacji natomiast nie było dotychczas używane
w odniesieniu do wielkich osiedli o zabudowie blokowej, jednak wydaje się
zasadne, aby przemiany, które w osiedlach tych zachodzą od lat 90. XX w.
umieścić w kontekście rozważań o gentryfikacji obszarów miejskich.W opracowaniu zanalizowano przemiany struktury społecznej (społeczno-
demograficznej) wielkich osiedli mieszkaniowych w Łodzi oraz przedstawiono
wyniki badań kwestionariuszowych przeprowadzonych wśród
mieszkańców nowych budynków zlokalizowanych w dwóch łodzkich osiedlach. W opracowaniu omówiono także
przemiany, jakie zaszły w strukturze przestrzennej wybranych łódzkich
osiedli oraz w ich fizjonomii.Przyjmując najszersze (inkluzywne) rozumienie pojęcia gentryfikacji jako
procesu poprawy struktury społecznej mieszkańców obszaru poprzez napływ
ludności młodszej i o wyższym statusie społecznym oraz fizycznej poprawy
znajdujących się tam zasobów, przemiany zachodzące od lat 90. XX w.
w badanych osiedlach mieszkaniowych, pozwalają mówić o gentryfikacji
tych obszarów.
Wśród omówionych procesów najbliższym klasycznemu ujęciu gentryfikacji
(ze względu skład społeczny mieszkańców oraz fizyczne przekształcenia
przestrzeni mieszkaniowej) jest proces napływu mieszkańców do nowejzabudowy mieszkaniowej o wyższym standardzie lokalizowanej w wielkich
osiedlach. Procesom tym nie towarzyszy jednak wypieranie grup niższych
statusowo ani renowacja zastanych zasobów. Jest to zatem forma gentryfikacji
określana jako "new-built gentrification". | pl_PL |
