Польско-русские литературные связи в эпоху Петра I (к пересмотру концепции)

Abstract

Autor krytycznie ocenia dotychczas funkcjonującą w pracach rosyjskich i polskich badaczy tezę o zmierzchu polsko-rosyjskich kontaktów literackich w czasach Piotra Wielkiego. Przeprowadzone w latach 70-80-tych badania archiwalne nie pozwalają już dłużej trzymać się kurczowo ustaleń A. I. Sobolewskiego, który utrzymywał, że wraz z początkiem wieku XVIII literatura polska przestaje być dla rosyjskiego czytelnika atrakcyjna,Okazuje się bowiem, iż w dobie Piotra I wyraźnie wzrasta zainteresowanie polskim piśmiennictwem, że tym razem (w odróżnieniu od okresu poprzedniego uznanego za apogeum polskich wpływów w Rosji) czytelnik rosyjski dociera za pośrednictwem tłumaczy do najciekawszych dzieł polskich pisarzy: A. M. Fredry, S. X. Lubomirskiego, B. Paprockiego, Sz. Starowolskiego, J. Gawińskiego i in., że literatura polska interesuje Rosjan nie jako najbliższe i najdostępniejsze źródło tekstów zachodnioeuropejskiej proweniencji, lecz jako odrębny fenomen kulturowy.