| dc.description.abstract | 3 października 1985 r. o godz. 8 25 odszedł na zawsze Enzo Giudici. Urodzony
24 września 1920 r. w Mussomeli, miał zaledwie 65 lat.
Tak skromny na co dzień, uczony ten wywodził się z arystokratycznej
rodziny sycylijskiej. Przodkowie jego wnieśli bardzo wiele do kultury
światowej! stryjeczny dziadek, Paolo Emiliani Giudici, był znanym krytykiem
literatury włoskiej XIX w., ojciec, Paolo Giudici, to znany pisarz,
arabista.
Mimo wybitnych zdolności i rozległych zainteresowań prof. Giudici jego
kariera uniwersytecka nie była usłana różami. Pracował jako lektor języka
włoskiego w Tuluzie (1957-1962), był wykładowcą na Uniwersytecie w Lecce,
w Salerno oraz w Instytucie Orientalnym w Neapolu (1962-1965). Tam
właśnie 1 stycznia 1969 r. został mianowany profesorem. W roku 1971 przeniósł
się na wydział literatury Uniwersytetu w Maceracie, a stamtąd - w
1982 r. - do Uniwersytetu Rzym II.
Mimo licznych zająć związanych z dydaktyką uniwersytecką prof. Giudici
kontynuował swe studia nad literaturą francuską okresu Renesansu, poświęcając
szczególną uwagę Renesansowi lyońskiemu. Wydał również sporo dzieł
krytycznych na temat literatury francuskiej XVIII w., a także zainteresował
swych czytelników esejami z literatury współczesnej (Zola, France,
Anouilh, Capuana, Neera, Fleres, Cardarelli etc.).
Wśród licznych dzieł prof. Enzo Giudici znajdujemy także prace poświęcone
szachom, gdyż tej grze profesor oddawał się z wielkim zapałem.
Lyon, miasto, któremu prof. Giudici poświęcił wiele serca i wiedzy,
uhonorował go Medalem Lyonu i Nagrodą Honorową Akademii Lyońskiej. | pl_PL |
