Pokaż uproszczony rekord

dc.contributor.authorStępień, Tomasz
dc.date.accessioned2015-10-01T05:50:16Z
dc.date.available2015-10-01T05:50:16Z
dc.date.issued2014
dc.identifier.issn1505-9057
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11089/12027
dc.description.abstractThe article presents both the formal aspects of the poetics of Tuwim’s pamphlets (enumeration, hyperbole, grotesque, irony) and the figures of those who are the targets of his satirical addresses. Tuwim used verse satires to create polemical and ironic portraits of individual people (the main figure being a nationalist journalist and literary critic Stanisław Pieńkowski) as well as to ridicule state institutions, ideologies and political parties. The author also analyses pamphlet-like lyrical poems, columns and literary criticism by Julian Tuwim. In conclusion the author describes some elements of the cultural milieu which the poet refers to in his satirical writing (popular culture and the media, totalitarian ideologies, mass-society).pl_PL
dc.language.isoplpl_PL
dc.publisherWydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiegopl_PL
dc.relation.ispartofseriesActa Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica;4
dc.subjectJulian Tuwimpl_PL
dc.subjectpamphletpl_PL
dc.subjectsatirepl_PL
dc.subjectpolemicspl_PL
dc.title„Paru słówek igraszką unieśmiertelnić wroga” – o pamfletach Juliana Tuwimapl_PL
dc.title.alternative“To Make the Enemy Immortal by the Sheer Play on Words” – on Julian Tuwim’s Pamphletspl_PL
dc.typeArticlepl_PL
dc.rights.holder© Copyright by Uniwersytet Łódzki 2014pl_PL
dc.page.number[135]-147pl_PL
dc.contributor.authorAffiliationKatedra Teorii i Praktyk Komunikacji, Wydział Humanistyczno-Społeczny, Akademia Techniczno-Humanistyczna w Bielsku-Białej, ul. Willowa 2, 43-300 Bielsko-Białapl_PL
dc.identifier.eissn1505-9057
dc.contributor.authorBiographicalnoteTomasz Stępień – prof. dr hab., kieruje Katedrą Teorii i Praktyk Komunikacji na Wydziale Humanistyczno-Społecznym Akademii Techniczno-Humanistycznej w Bielsku-Białej. Studiował i pracował na Uniwersytecie Śląskim, od 2002 roku mieszka w B ielsku-Białej, gdzie współtworzył polonistykę na Akademii Techniczno- Humanistycznej. Jako badacza i nauczyciela akademickiego interesuje go multimedialna komunikacja kulturowa – obszar, w którym literatura piękna wchodzi w niebezpieczne związki z massmediami, rozrywką i szeroko rozumianą polityką. Tuwim, jego przyjaciele i wrogowie oraz przestrzeń socjokulturowa ich twórczości są mu bliskie od dawna, m.in. dlatego, że jego sposób lektury tekstu literackiego (i szerzej – tekstów kultury) kształtował się dzięki wspólnym badaniom poezji skamandryckiej, prowadzonym w Zakładzie Teorii Literatury Uniwersytetu Śląskiego pod kierunkiem profesora Ireneusza Opackiego. Twórczość Tuwima stała w centrum jego opublikowanej rozprawy doktorskiej „Kabaret Juliana Tuwima” (1989); satyra skamandrycka (w t ym oczywiście wiersze Tuwima) zajmuje poczesne miejsce w jego pracy „O satyrze” (1996); natomiast w książce „Zabawa – polityka – poetyka” (2003) znalazł się m.in. tekst o alkoholu w twórczości autora „Jarmarku rymów”. Tuwim pojawia się również często jako ważny punkt odniesienia w rozprawie „Gałczyński i media” (2005).pl_PL
dc.references„Bal w operze” – 75 lat poematu. Teksty pokonferencyjne, red. M. Stanik, Koło Naukowe Poetyki i Teorii Literatury, Wydział Polonistyki, Uniwersytet Warszawski, Stowarzyszenie „Nowa Humanistyka”, Poznań 2013; on-line: http://biblioteka.nowahumanistyka.pl/wp-content/uploads/ 2013/09/Bal-w-Operze-75-lat-poematu.-Teksty-pokonferencyjne.pdf [dostęp: 30.10.2014].pl_PL
dc.referencesBarańczak Stanisław, Zemsta na słowie. Julian Tuwim: „Bal w operze”, [w:] Tablica z Macondo, Aneks, Londyn 1990.pl_PL
dc.references„Chamuły”, „Gnidy”, „Przemilczacze”. Antologia dwudziestowiecznego pamfletu polskiego, wybór, wstęp, oprac. D. Kozicka, Universitas, Kraków 2010.pl_PL
dc.referencesGłowiński Michał, Wstęp, [w:] J. Tuwim, Wiersze wybrane, Ossolineum, Wrocław 1964.pl_PL
dc.referencesJulian Tuwim. Biografia. Twórczość. Recepcja, red. K. Ratajska, T. Cieślak, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 2007.pl_PL
dc.referencesMarkiewicz Henryk, Przekroje i zbliżenia dawne i nowe, PIW , Warszawa 1976.pl_PL
dc.referencesMiller Jan Nepomucen, Popatrzę. Zapomnę, „Robotnik” 1933, nr 2.pl_PL
dc.referencesMiłosz Czesław, Wyprawa w dwudziestolecie, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1999.pl_PL
dc.referencesNeuger Leonard, Juliana Tuwima „De Revolutionibus” (propozycje interpretacyjne „Balu w Operze”), [w:] Pomysły do interpretacji. Studia i szkice o literaturze polskiej, Oficyna Literacka, Kraków 1997.pl_PL
dc.referencesSawicka Jadwiga, „Filozofia słowa” Juliana Tuwima, Ossolineum, Wrocław 1975.pl_PL
dc.referencesStępień Tomasz, Kabaret Juliana Tuwima, Wydawnictwo, „Śląsk”, Katowice 1989.pl_PL
dc.referencesStępień Tomasz, Gałczyński i Tuwim, [w:] Julian Tuwim. Biografia. Twórczość. Recepcja, red. K. Ratajska, T. Cieślak, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 2007.pl_PL
dc.referencesStępień Tomasz, Przestrzenie „Balu w operze”, [w:] „Bal w operze” – 75 lat poematu. Teksty pokonferencyjne, red. M. Stanik, Koło Naukowe Poetyki i Teorii Literatury, Wydział Polonistyki, Uniwersytet Warszawski, Stowarzyszenie „Nowa Humanistyka”, Poznań 2013; on-line: http://biblioteka.nowahumanistyka.pl/wp-content/uploads/2013/09/Bal-w-Operze-75-latpoematu.- Teksty-pokonferencyjne.pdf [dostęp: 30.10.2014].pl_PL
dc.referencesTuwim Julian, Dzieła, t. I–V, oprac. J. W. Gomulicki, S. Pollak, J. Stradecki, Czytelnik, Warszawa 1955–1964.pl_PL
dc.referencesWęgrzyniakowa Anna, Dialektyka językowej organizacji tekstu w poezji Tuwima, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 1987.pl_PL
dc.contributor.authorEmailtomaszdear@gmail.compl_PL
dc.relation.volume26pl_PL


Pliki tej pozycji

Thumbnail

Pozycja umieszczona jest w następujących kolekcjach

Pokaż uproszczony rekord