Zagadnienia Rodzajów Literackich 1987, t. 30, nr 2 (60)http://hdl.handle.net/11089/409392024-03-28T09:39:22Z2024-03-28T09:39:22Z"Commynes mémorialiste", Jeanne Demers, Montréal 1975 [recenzja]Gourgaud, Yveshttp://hdl.handle.net/11089/436642022-10-13T01:53:24Z1987-01-01T00:00:00Z"Commynes mémorialiste", Jeanne Demers, Montréal 1975 [recenzja]
Gourgaud, Yves
1987-01-01T00:00:00ZSubjects of the university conference on "Oriental Poetics and its Reception in Europe"Cieślikowski, SławomirCieślikowska, Teresahttp://hdl.handle.net/11089/436632022-10-13T01:53:19Z1987-01-01T00:00:00ZSubjects of the university conference on "Oriental Poetics and its Reception in Europe"
Cieślikowski, Sławomir; Cieślikowska, Teresa
1987-01-01T00:00:00ZPowitanie Konferencji Uniwersytetu Łódzkiego i Uniwersytetu Jagiellońskiego na temat literatury światowejSkwarczyńska, Stefaniahttp://hdl.handle.net/11089/436622022-10-13T01:53:13Z1987-01-01T00:00:00ZPowitanie Konferencji Uniwersytetu Łódzkiego i Uniwersytetu Jagiellońskiego na temat literatury światowej
Skwarczyńska, Stefania
1987-01-01T00:00:00ZA sententious character of the Persian ghazal as its structural featureSmurzyński, Marekhttp://hdl.handle.net/11089/436612022-10-13T01:53:05Z1987-01-01T00:00:00ZA sententious character of the Persian ghazal as its structural feature
Smurzyński, Marek
Autor stwierdza, że wyznaczniki gatunku przekazane przez klasyczną poetykę
literatury perskiej są ogólnikowe i nieprecyzyjne. Definiowanie gatunków takich
jak ghazal, fard i qit'a przez odnoszenie ich od qasidy, biorącej na siebie w tym
układzie funkcję definiującego gatunku-matki, nie określa swoistości żadnego z wymienionych
gatunków i staje się powodem definicyjnego błędnego koła. Zwrócił
już na to uwagę angielski historyk literatury perskiej Edward G. Browne. Autor analizuje sekwencje wersów (baytów) w wybranym ghazalu tak w aspekcie
ich porządku powierzchniowego jak i w aspekcie porządku treści sugerowanej
i dochodzi do precyzacji sentencjonalnego charakteru struktury ghazalu.
Autor w sentencjonalnym charakterze struktury ghazalu poszukuje racji dla
tradycyjnego wiązania z ghazalem funkcji epistemologicznej i twierdzi, że taka
struktura ghazalu jest nośnikiem określonego przesłania poznawczego.
W zakończeniu autor wskazuje na zbieżność sentencjonalności przejawiającej
się w perskim ghazalu z sentencją obrazową przytoczoną przez M. K. Skarbiewskiego
w jego Wykładach z poetyki i przypisaną tam posłowi scytyjskiemu, co
stanowiłoby dodatkową, inspirującą informację historyczną.
1987-01-01T00:00:00Z