Twórczość Konstancji Benisławskiej na tle poezji religijnej polskiego oświecenia

Abstract

Celem rozprawy jest przede wszystkim nakreślenie sylwetki twórczej Konstancji z Ryków Benisławskiej, ale także obiektywne przedstawienie czasów, w których żyła i tworzyła. Autor za równie ważne co wskazanie źródeł inspiracji i pochylenie się nad kształtem artystycznym “Pieśni sobie śpiewanych” uznaje podjęcie problematyki narodowościowej, zagadnień kulturowych, językowych czy religijnych w aspekcie historyczno-politycznym. Interesuje go także postawa moralno-charakterowa oraz religijność bohaterki dysertacji. Autor dowodzi wyjątkowości dorobku Konstancji von der Rück przedstawiona na tle poezji religijnej polskiego oświecenia. Omawiane w rozprawie wiersze religijne są rzeczywiście medytacjami opartymi na Modlitwie Pańskiej, Pozdrowieniu Anielskim, a także najważniejszych wydarzeniach historii zbawienia; poetce szczególnie bliska była mistyka średniowiecza i baroku, a także polska poezja metafizyczna. W badanej twórczości dostrzega się wykorzystanie metafor charakterystycznych dla literatury barokowej.