Przypominanie – zapominanie. Drugie pokolenie wobec pamięci o Marcu ’68

Abstract

W swoim artykule autorka analizuje dwa spektakle, które poruszają temat wydarzeń z 1968 roku i powstały w 2018 roku w związku z ich 50. rocznicą. Do analizy wybiera „Sprawiedliwość” Michała Zadary oraz „Kilka obcych słów po polsku” Anny Smolar. Przedstawienia łączy fakt, że oboje reżyserów należy do drugiego pokolenia po wydarzeniach, które w spektaklach problematyzują. Z tego powodu ciekawe wydaje się zbadanie, jak twórcy podchodzą do prowadzenia narracji, o której nie mają bezpośredniej wiedzy, jakich archiwów i strategii do tego używają, oraz w jakim celu zaproponowany temat podejmują. Swoje rozważania autorka osadza w kontekście badań nad pamięcią i teorii sformułowanych przez m.in. Aleidę Assmann, Marianne Hirsch czy Pierre’a Norę.

In this thesis, the author analyses theatre performances about March 1968’s episodes, created in connection with their 50th anniversary. The author chooses two of them: “Sprawiedliwość” directed by Michał Zadara and “Kilka obcych słów po polsku” by Anna Smolar. The main reason, why the author chooses these particular performances, is that both directors are part of the second generation after March ’68. They do not have individual memory of that episodes. Because of that, it was interesting for the author, to explore how both directors explore this subject, how they create the narrative, which strategies they choose to talk about it, and what was their purpose. The author set her research in the field of memory studies and theories conducted by f.e. Aleida Assmann, Marianne Hirsch, and Pierre Nora.