Przesłanki relatywizmu poznawczego w filozofii analitycznej

Abstract

Dysertacja stawia pytanie o to, czy relatywizm może znajdować jakieś oparcie w tezach i argumentach wysuwanych przez myślicieli z nurtu filozofii analitycznej. Autorkę interesują przede wszystkim związki filozofii analitycznej z relatywizmem poznawczym (zwanym również „epistemologicznym” i „teoriopoznawczym”). Rozdział I dotyczy tego, czym jest relatywizm poznawczy. W rozdziale II w charakterze ilustracji dla tradycji w filozofii analitycznej posłużono się koncepcjami Russella, młodego Wittgensteina oraz Fregego. Przebieg rewolucji w obrębie Koła Wiedeńskiego autorka opisuje w rozdziale III; przedstawia w nim również tzw. radykalny konwencjonalizm Kazimierza Ajdukiewicza. W rozdziale IV zaprezentowano dokonania Alfreda Tarskiego. Rozdział V, najbardziej obszerny, obejmuje poglądy trzech najbardziej wpływowych współcześnie filozofów analitycznych — program znaturalizowanej epistemologii Quine'a, wewnętrzny realizm Putnama i etnocentryzm Rorty'ego. Autorka dowodzi, że w tezach głoszonych przez rozmaitych przedstawicieli filozofii analitycznej w rzeczy samej zawarte są przesłanki relatywizmu poznawczego.