Problem formy i sacrum na przykładzie współczesnych kościołów w archidiecezji katowickiej

Abstract

Zadaniem niniejszej rozprawy jest prześledzenie w jaki sposób, przy pomocy środków czysto architektonicznych, możliwe jest połączenie formy i sacrum w budynku kościoła, w ukształtowaniu jego bryły i wnętrza, oraz osadzeniu w przestrzeni urbanistycznej. Podstawę pierwszej części stanowią analizy wybranych kościołów. Bardziej szczegółowo omówione zostaną realizacje, które z różnych względów są rozwiązaniami interesującymi, zdecydowanie natomiast mniej miejsca poświęcone zostanie projektom nieudanym. Zaprezentowane tu zostaną różne sposoby projektowania budowli sakralnych, będących odpowiedzią na zalecenia Soboru Watykańskiego II. Choć nie zostały sformułowane szczegółowe wytyczne dla architektów projektujących kościoły, to dzięki odnowieniu liturgii kościoła katolickiego, określeniu tego co stanowi jego istotę, w sposób klarowny wydobyte zostały najważniejsze przesłanki, idee, które przenikać powinny całą budowlę. W jaki sposób, przy użyciu jakich środków architektonicznych może zostać to osiągnięte, zależy już od talentu i wyborów dokonanych przez twórców. Problemy formy i sacrum w odniesieniu do współczesnych kościołów, analizowane są w kolejnych rozdziałach poświęconych: bryle i otoczeniu, wnętrzu oraz światłu.