Zasada równego traktowania w zatrudnieniu tymczasowym

Abstract

Zasada równego traktowania pracowników tymczasowych ma swoje umocowanie w unijnej Dyrektywie 2008/104/WE w sprawie pracy tymczasowej. Realizacja tej zasady w polskim porządku prawnym jest gwarantowana zarówno przez ogólne przepisy prawa pracy odnoszące się do równego traktowania i niedyskryminacji pracowników, jak również przepisy Ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych, a w szczególności art. 15 ust. 1 tej ustawy. Obowiązek równego traktowania odnosi się do pracowników tymczasowych skierowanych do wykonywania pracy na rzecz pracodawcy użytkownika oraz pracowników bezpośrednio zatrudnionych przez tego pracodawcę na takim samym lub podobnym stanowisku pracy i dotyczy dwóch obszarów: „warunków pracy” i „innych warunków zatrudnienia”. Pojęcia te nie zostały wprost zdefiniowane w polskim porządku prawnym, a ich prawidłowe określenie i interpretacja stanowią podstawę właściwego rozumienia i realizacji przedmiotowej zasady.

The principle of equal treatment of temporary workers is derived from the EU Directive on temporary work. The implementation of this principle in the Polish legal system is guaranteed both by general provisions of the labour law relating to equal treatment and non-discrimination of employees, as well as the provisions of the Act of July 9, 2003 on Employment of Temporary Workers, in particular Art. 15 sec. 1 of this act. The obligation of equal treatment applies to temporary employees assigned to perform work for the user employer and employees directly employed by this employer in the same or similar job position, and concerns two areas: “working conditions” and “other employment conditions”. These two terms have not been explicitly defined in the Polish legal system, while their correct definition and interpretation constitute the basis for the proper understanding and implementation of this principle.