Komu opłaca się praca tymczasowa? Pole do nadużyć czy realne ułatwienie zawierania krótkookresowych umów?

Abstract

Praca tymczasowa została wprowadzona Ustawą z dnia 10 maja 2003 r. Zatrudnienie tymczasowe miało być stosowane w sytuacji zaistnienia konieczności zlecenia zadań o charakterze sezonowym, okresowym, doraźnym lub których terminowe wykonanie przez pracowników zatrudnionych przez pracodawcę użytkownika nie byłoby możliwe, lub których wykonanie należy do obowiązków nieobecnego pracownika zatrudnionego przez pracodawcę użytkownika. Autorka podejmuje próbę odpowiedzi na pytania: czy rzeczywiście ustawa stosowana jest w celach, dla których została stworzona? Czy zawieranie takich umów jest tak samo korzystne dla pracownika tymczasowego jak dla pracodawcy użytkownika lub agencji pracy tymczasowej?

Temporary agency work was introduced by the Act of 10 May 2003. Temporary employment was to be used in the event of the need to commission tasks of a seasonal, periodic, ad hoc nature or the timely performance of which by employees employed by the user’s employer would not be possible, or the performance of which is one of the duties of an absent employee employed by the user’s employer. The author attempts to find out whether the law is really used for the purposes for which it was created? Is the conclusion of such contracts as beneficial for the temporary worker as it is for the employer or temporary employment agency?