Proporcjonalność polskich norm antyabuzywnych

Abstract

Prewencyjna funkcja regulacji antyabuzywnych nie może być rozpatrywana tylko w kontekście fiskalnej sprawności, w oderwaniu od oceny celowości użytych środków z punktu widzenia ich ingerencyjnego wpływu na gospodarkę. Stopień ingerencji systemu podatkowego w mechanizmy wolnego rynku powinien reprezentować punkt równowagi, w którym poziom antyabuzywnego odstraszania odnosi maksymalny możliwy skutek fiskalny bez istotnego wpływu na obniżenie konkurencyjności inwestycyjnej państwa. Innymi słowy, skala i zasięg fiskalnej prewencji powinny być proporcjonalne do celów gospodarczych państwa. W przeciwnym razie nadmiernie uzbrojony system regulacyjny hamuje rozwój biznesu i zniechęca nie tylko do optymalizacji podatkowej, ale i do inwestycji w ogóle.