Zamki państwowe prowincji wielkopolskiej na przełomie średniowiecza i nowożytności

Abstract

Przedmiotem rozprawy są przemiany zachodzące na przełomie średniowiecza i nowożytności w architekturze zamków polskich i ich funkcjonowaniu, które autor przedstawia na przykładzie jednej z części składowych Królestwa Polskiego, jaką była ówczesna Wielkopolska. Dla realizacji tego założenia przeprowadzono analizę architektury zamków reprezentujących jedną z trzech występujących wówczas kategorii własnościowych, a mianowicie budowli warownych pozostających w gestii panującego, czyli posiadających status własności państwowej. Wybór uwarunkowany jest zarówno stanem badań i dostępnością źródeł, jak i koncepcją pracy. Rozprawa ma charakter przyczynkowy — ma w założeniu doprowadzić do powstania monografii budownictwa zamkowego. Dysertacja dotyczy całej ówczesnej Wielkopolski rozumianej jako „Prowincja Wielkopolska”, a więc obejmuje swym zasięgiem Wielkopolskę właściwą z województwami poznańskim i kaliskim, dalej Wielkopolskę wschodnią z województwami łęczyckim i sieradzkim wraz z Ziemią Wieluńską i powiatem ostrzeszowskim, wreszcie Kujawy z województwami brzesko-kujawskim i inowrocławskim oraz Ziemią Dobrzyńską. Zasięg chronologiczny pracy zamyka się w okresie od schyłku wieku XIV po początki wieku XVII.