Idea sceny szekspirowskiej w niemieckich teoriach teatralnych w XIX i na początku XX wieku

Abstract

Celem rozprawy jest prześledzenie ewolucji, jakiej podlegała idea sceny szekspirowskiej w XIX i na początku XX wieku w Niemczech, a także próba wywiedzenia z tej tradycji rodowodu sceny, kształtującej się tutaj w okresie Wielkiej Reformy. Podobne ujęcie pojawiło się w rozprawie Heide Nüssel „Rekonstruktionen der Shakespeare-Bühne auf dem deutschen Theater“ (1967) i w stosunku do owej pracy zawierającej przegląd praktycznych „rekonstrukcji” sceny szekspirowskiej od początku XIX do połowy XX wieku, zakres badań zawężono tu do jednego z przejawów zainteresowania sceną szekspirowską: do traktowania jej modelu jako wzoru idealnej przestrzeni scenicznej, do którego nawiązywali reformatorzy teatru od romantyzmu do Wielkiej Reformy. Poprzez połączenie refleksji teoretycznej z praktycznymi osiągnięciami poszczególnych twórców starano się potwierdzić słuszność tezy o reformatorskim znaczeniu sceny szekspirowskiej dla rozwoju teatru niemieckiego. Przedmiotem badań stały się więc wypowiedzi teoretyczne twórców teatru niemieckiego, dotyczące nowatorskich koncepcji teatru, w których odwołania do modelu sceny szekspirowskiej stanowiły wykładnik stanowisk poszczególnych teoretyków.