Pisarstwo Zofii Kossak-Szczuckiej

Abstract

W rozprawie główny nacisk położono na dwa wyznaczniki pisarstwa Zofii Kossak-Szczuckiej (1889–1968): wymowę ideową (katolicyzm) i historyzm. Przedstawiono postać i stanowisko pisarki w literaturze polskiej i podjęto zagadnienia wynikające z wyrażania przez nią idei katolickich oraz obrazowania wizji dziejowych. Omówiono także problemy pisarstwa historycznego. Analizując twórczość Kossak-Szczuckiej, skoncentrowano się na jej służebnej wobec narodu, ojczyzny, religii, prawdy, humanizmu etc. funkcji (ujawniają ją głównie teksty „Pożoga” i „Z otchłani”). Dalej omówiono podstawowe źródła pisarstwa i ich wpływ na kształt tekstów, zwłaszcza na ujęcie bohaterów historycznych: mitologizowanych i idealizowanych, a także podjęto kwestię roli tzw. przeciętnego człowieka w procesie dziejowym. Rozprawa zawiera również omówienie wybranych problemów warsztatu pisarskiego Kossak-Szczuckiej i przegląd stanu badań i krytyki.