Stosunki papieża Grzegorza Wielkiego z dworem cesarskim i administracją bizantyńską

Abstract

Rozprawa została poświęcona stosunkom papieża Grzegorza Wielkiego z dworem cesarskim w Konstantynopolu i administracją imperium bizantyńskiego w latach ok. 578–604. Skoncentrowano się na dwóch zasadniczych kwestiach: przebiegu i konsekwencji misji Grzegorza w Konstantynopolu, gdzie przebywał jako apokryzjariusz (nuncjusz Pelagriusza II) oraz stosunkach z cesarstwem wschodniorzymskim w okresie, gdy był papieżem. Relacje Grzegorza Wielkiego z dworem cesarskim koncentrowały się wokół kilku najważniejszych kwestii: kwestii używania tytułu patriarchy ekumenicznego przez biskupów Konstantynopola, problemie polityki wobec Longobardów, zabiegów o likwidację schizm i herezji w Kościele i nadużyć urzędników w państwie. Zdominowały one relacje papieża z Bizancjum i przyczyniły sią wydatnie do kryzysu we wzajemnych stosunkach. Ważnym wątkiem w rozprawie jest także stosunek Grzegorza Wielkiego do władzy cesarskiej jako takiej i do imperium bizantyńskiego.